कविता

मसान राज्य

सुरेश हाचेकाली

राष्ट्रिय 'हेयरलुम' जस्तो मानेर
यो सृजनशील अधिराज्यमा
हामीले शताब्दीयौंसम्म
रक्तपिपासु, स्वेदपिपासु
बीरमसानको खलनायकत्व
शिरोपर गरेर मौन हिडिआएछौं ।

यी समसामयिक मान्छेहरूसँग
आधुनिक स्पन्दन
र आदिम धुकधुकी
दुवै छ

तर पनि
एक्काइसौं शताव्दीको छकालमा
यी जीवन्त मान्छेहरूमाथि
किन शासन गर्छन्
यी 'डेट एक्स्पायर्ड' मसानहरू ?
बिना टाउकोका मसानहरूले
हाम्रा दर्जनौ पुस्ताहरू फटाइदिए
नाङ्गै, भोकै र रोगी भएर
हामी युरो-अमेरिकी उत्तरआधुनिकता घोकिरहेछौं ।
यो आकुलव्याकुल

काकाकुल कर्मभूमिमा

मुरीमुरी रगतपसिना पोखिएको छ

यहाँ,

मान्छेका शरीरबाट पोखिएको

रातो रगतका भूमिगत तलाउहरू छन्

यहाँ,

मान्छेका जीवन्त निधारबाट पोखिएको

नीलो पसिनाका गहिरा पोखरीहरू छन्

यी पोखरी र तलाउहरूमा

मसानको बडेमान जनसंख्या

ग्रीष्मकालीन जलबिहार गर्दछ ।

२९ चैत्र, २०६२

Posted in: कविता