तीर्थ विष्ट
सुनै हौ तिमी खार्नु नपर्ने
मसँगै छ्यौ चहार्नु नपर्ने
यो रुखो मनमा पनि फैलने
दुबो हौ तिमी सार्नु नपर्ने
स्वर्गमा भए, के गर्थे खै ?
धर्तीमै छ्यौ झार्नु नपर्ने
उत्सब हौ मेरो जिन्दगीलाई
सधैँ भए'नि टार्नु नपर्ने
(केही समयको बनबासपछि हामी फेरी उपस्थित भएका छौ, अबको दिनमा कलेजकलमलाई निरन्तरता दिने प्रणका साथमा। कलेज कलम।)
सिन्को उपलब्धि, क्विन्टलको माला !
4 months ago
0 :: प्रतिक्रिया:
Post a Comment