Monday, November 17, 2008
कैलाश
शून्य प्रकाशछाडेर गईस् भन्दै गाउँ रुन्छ सपनीमामलाई जन्मा-हुर्काको ठाउँ रुन्छ सपनीमाकसरी सक्छु म सुत्न विकास सुते झैँ मस्तसधैँ-सधैँ जस्को बुढो बाउ रुन्छ सपनीमाहुर्किएछ चरी अब छाडेर जो गयो गुँडभनेर बिलौना गर्दै माउ रुन्छ सपनीमानदुखे झैँ चस्स-चस्स सधैँ चस्कन्छ यो छातीभुल्नै नमिल्ने एउटा घाउ रुन्छ सपनीमातँलाई पारी तारेको मैले हो नबिर्सी भन्दैमाझी रुन्छ सपनीमा, नाउ रुन्छ सपनीमाहजारबिघा, सर्ला...
Posted in: गजल
