तापक्रम

-जोतारे धाइबा

हावा चलेको साँझ
तिमीभरि उडिरहेँ ।


कहिले टाढाटाढै
तिम्रो छोटो इशाराले
नजिकिएँ
कहिले छेउकै आमनेसामनेमा
लामो सम्बोधनले
बहकिएँ ।


आँखामा अनन्त वेदनाझैँ
गाँसिएथे चपक्क ती युगल हात

एकैछिन त रहेछ
तर न्यानो ।

सहरका नागबेली सपनाहरूमा
घुमिरह्यो
दिमागको असिनपसिन पयर

हिउँ त रहेछ
तर यात्रा ।

यति गर्मी छ यति
तिमीले दिएको
मेरो गलाभरिको मुलायम मफलर
छ्‍याप्पै भिजेको छ ।

अब त
बसिसक्नु कहाँ छ र

तिम्रो सतहबाट
दूर-दूरको विरही लयमा
वाफ भएर उड्‍दै छु ।

-उदयपुर ।
dhaibaji@gmail.com
(फागुन १२ आइतबार २०६४, नक्साल)

Posted in: कविता