गजल

समृद्घि 'शायद'

आंशुलाई टल्काउने प्रभात हुन सक्नु पर्छ
फुटेका मन जोड्ने सौगात हुन सक्नु पर्छ

फुल्दा गुलाफ मात्र हैन चढ्ने देउतालाई
हांगावाट झरे'सी पारिजात हुन सक्नु पर्छ

कस्ले भन्छ विश्वासको खडेरी छ हामी वीच
एउटै मान्छे पनि जमात हुन सक्नु पर्छ

हृदय सगरमाथा आँखामा बुद्घ हरेकको
फिलिंगो विप्लवको उत्पात हुनसक्नु पर्छ

धाँजा धाँजा नहुन सक्छन् समय र मनहरू
बाफिएर आफैं पनि वर्षात हुन सक्नु पर्छ

2 :: प्रतिक्रिया:

Anonymous said...

really nice words

Anonymous said...

I have read the similar poem of Sambridhi elsewhere.
Please check the authentisity.
Regards

Post a Comment

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | coupon codes