सङ्गीता पाण्डे
तिम्रो आँखा किन-किन हेरुँ- हेरुँ लाग्छ
प्रश्न गर्छु उत्तर छैन दिल बहकिँदै जान्छ
चन्द्रमा झैँ आकाशमा मुस्कुराउँछौ तिमी
बादलमुनि लुक्दै मलाई जिस्काउँछौ तिमी
कहिलेकाहीँ यस्तो लाग्छ मेरो कल्पनामा
तिमी बाहेक कोही छैन मेरो जिन्दगीमा
ल्याउनेछु नवप्रभात तिमीले साथ दिए
बस्नेछ अमर माया तिमीले प्रीत दिए
आँखाबाट आँसु झर्छ तिमी छुटि दिँदा
माया मैले लाएको हुँ तिमीसँगै सदा
सिन्को उपलब्धि, क्विन्टलको माला !
3 months ago
2 :: प्रतिक्रिया:
Thanks for this poem dheri ramro cha keep it up and up thanks.
Thanks for this poem dheri ramro cha keep it up and up thanks.
Post a Comment